Onze moderne landbouwmethoden en ook de bio-landbouw zijn nog steeds gebaseerd op het in 1840 gepubliceerde studiewerk van Justus von Liebig, waarin hij de zouten opsomt, die planten als voeding nodig hebben (vooral stikstof-, fosfor- en kali-zouten). Die zouten moesten volgens hem in een bepaalde verhouding aanwezig zijn.
De wet hierover werd bekend als de ‘Wet van het minimum’: de grootte van de oogst wordt bepaald door dat element, dat ten opzichte van de andere noodzakelijke elementen maar minimaal aanwezig is.
Von Liebig was echter zo verbijsterd over wat met die wetenschap gebeurde dat hij 21 jaar nadien enkele beschouwingen neerpende in “Es ist ja dies die Spitze meines Lebens”.
Hij stelt in dit boekwerk onomwonden: "Lang nadenken en een hele reeks opmerkingen deden mij inzien dat mijn mening van de jaren 1840, dat de natuurlijke bronnen van stikstof voor de noden van de landbouw onvoldoende zouden zijn, niet juist kon zijn".
En verder: "De moderne landbouw gaat ten onder door de roofbouw op de grond".
Deze ‘schuldbekentenis’ van Justus von Liebig op het einde van zijn leven werd door het establishment (vooral de chemisch-farmaceutische- en meststofindustrie, en ook de universiteiten) vakkundig doodgezwegen ten koste van zijn zelf verklaarde vergissing, die de kern is gaan vormen van het onderzoek paradigma dat in de landbouw nog steeds het mooie weer maakt.
In 1893, ongeveer 50 jaar na de publicatie van de minimumwet van von Liebig, publiceerde een ander Duitse biochemicus, Dr. med. Julius Hensel, zijn boek ‘Brot aus Steinen’, dat niet alleen de kwalijke gevolgen van kunstmest beschrijft (vooral stikstof, fosfor en kalium), maar ook die van het gebruik van dierlijk mest.
Hensel vond in vulkanisch rotsmeel, gips en kalk de ideale meststof die alle basismineralen, maar ook fosfor, in de juiste proporties bevat. Bovendien is praktisch overal in de wereld rotsmeel overvloedig en goedkoop beschikbaar. Naast de vernoemde basismineralen bevat rostmeel nog enkele tientallen andere mineralen, waarvan men nu weet dat ze ook essentieel zijn voor gezonde gewassen, gezonde dieren en gezonde mensen!
Wat stikstof betreft, bewees Hensel dat alle planten hun stikstof behoefte uit de atmosfeer halen en niet alleen de zogenaamde ‘stikstoffixerende’ planten. Als er te veel stikstof wordt toegevoegd aan de bodem, in verhouding tot de basismineralen, dan neemt ammoniumstikstof de plaats in van die mineralen en dan krijgen de planten een krachtige groeistoot, maar dan zijn plantenziektes en insectenplagen het onvermijdelijke gevolg van dat mineralentekort en het teveel aan stikstof.
Te veel stikstof (ook stalmest!) maakt de bodem, het water, de planten en de mensen ziek. Heden ten dagen zijn onze landbouwgronden voor 85% gedemineraliseerd, en ook onze gewassen..!!
Hensel was niet alleen tegenstander van de stikstof(mest) landbouw, maar was ook als een van de eersten tegenstander van vaccinaties om de mensheid te beschermen tegen ziektes. Zijn boeken werden systematisch vernietigd en Hensel werd vergeten. Maar zijn studiewerk is heden ten dage actueler als ooit tevoren! Recentelijk werden zijn belangrijkste boeken terug herdrukt (Zie "Brod aus Steinen" in links en publicaties).
” Hoe bewuster wij koolzuurkalk met gesteentemeel vermengen, regen en zonneschijn uitzetten, om zo groter wordt de vruchtbaarheid en de opbrengst. – Hoe vruchtbaarder de Aarde wordt, zo gemakkelijker is het aardste lijden van de mensheid te stoppen: armoede en honger.
Zodra iedereen zonder al te veel moeite voldoende gevoed is, verliezen duizenden bekoringen hun kracht, en keert de natuurlijke moraliteit terug”