Wat doet men zoal op een workshop waterzuivering

Aanleiding

In de loop van 1995 bouwden wij een nieuwe woning in Essenbeek een gehucht van Halle. Op het grondgebied van Essenbeek bevindt zich het Hallerbos en het terrein is er zeer heuvelachtig. De Zenne stroomt door Halle op een hoogte van 30 m boven de zeespiegel en Essenbeek ligt tussen 100 en 125 m.

Heel wat straatjes en uithoeken bevinden zich in zuiveringszone C, ook het Heideken. Onze straat, officieel een voetweg ligt lager dan de hoofdstraat en loopt langs de andere kant dood op de snelweg A8/E429.

Wij ontvingen een vergunning eind 1994 om af te wateren in een septische put en een bezinkingsput - toen was dit nog zo vergunbaar. Na minder dan 2 jaar werden we met afwateringsproblemen geconfronteerd. De bezinkingsput werkte niet meer en grijs water infiltreerde in de moestuin. De redenen hiervoor waren o.a.:

• de ondoordringbare kleilaag
• een te klein gedimensioneerde bezinkingsput
• een architect die geen kaas gegeten had van afwatering: een deel van het regenwater werd gemengd met het afvalwater uit de keuken en zo rechtstreeks naar de bezinkingsput gestuurd.

Aangezien ikzelf nogal 'groen' ben, geconfronteerd met het probleem van afwatering en in een typische holle weg woon, wilde ik dan maar zelf het voorbeeld geven.

1. Keuze van het type plantenzuivering

De keuze was vrij snel gemaakt: we wilden een plantenzuivering die zich perfect in de tuin kon integreren.

Compacte systemen kwamen niet in aanmerking.

2. De aanleg: stap voor stap

In een hoger gelegen deel van de tuin werd een oppervlakte van ongeveer 50m² gezocht.

Voor 5 IE hadden we 35m² nodig als bekken van het station.